Francisco Paulino Hermenegildo Teódulo Franco y Bahamonde Salgado Pardo
04.12.1892-20.11.1975
Urodził się w rodzinie z tradycjami wojskowymi i daleko spokrewnionej z królewską rodziną portugalską. Kontynując tradycje, wstąpił do Akademii Marynarki Wojennej. Po jej zamknięciu w czasie studiów, przeniósł sie do Akademii Piechoty w Toledo.
Od 1912 do połowy 1916 roku kiedy to zostal ciężko ranny, dowodził oddziałami hiszpańskimi w walkach w Maroko.
W 1920 zostaje dowódcą hiszpańskiej Legii Cudzoziemskiej, a po rozbiciu sił powstańczych, zostaje awansowany do stopnia generalskiego i udekorowany Legią Honorową. Ma wtedy 34 lata i jest najmłodszym generałem w Europie.
Często jest stawiany w jednym rzędzie z innymi dyktatorami. Dlatego warto zwrócić uwagę, że Franco nie miał z nimi nic wspólnego. Jego pochodzenie, jego edukacja i kariera wojskowa jest calkowitym zaprzeczeniem sylwetek takich dyktatorów jak Stalin, Hitler czy Mussolini. Tak samo, jak i jego orientacja polityczna.
W 1934 tłumi tzw. “Rewolucję Asturyjską” wznieconą przez lewicujących górników. W nagrodę, rok pózniej zostaje szefem sztabu generalnego.
Po dojściu do władzy Frontu Ludowego, gen. Franco podejrzewany o możliwą nielojalność, zostaje “zesłany” na stanowisko komendanta wojskowego Wysp Kanaryjskich. Od tego czasu zaczynają się datować jego kontakty z opozycją antyrepublikańską.
Chcę wyjaśnić, że nie jest to wynikiem urażonych ambicji (choć trochę pewnie też), ale zaniepokojeniem narastającym anarchizmem w kraju, ktory wydaje się być sterowany przez sternika bez głowy.
17 lipca 1936 wybucha wojna. A 28 września, po śmierci gen. Moli w wypadku samolotowym, Franco zostaje naczelnym dowódcą rebeliantów w stopniu generalissimusa.
Pełnię władzy obejmuje 4 sierpnia 1937, kiedy to zostaje mianowany Wodzem (Caudillo), odpowiedzialnym jedynie przed Bogiem i historią.
Potępia się Franco za autorytaryzm, za sprzyjanie faszyzmowi(sic!), za tysiące rozstrzelanych komunistów i socjalistów, za biedę i za nie wiem ile jeszcze innych grzechów. Co ciekawe, oskarżenia rzucane są najczęściej ze strony środowisk lewicowych, co samo w sobie dziwne nie jest. Dziwne mogłoby być to, że te same środowiska nie dostrzegają drugiej strony medalu, no ale w sumie do tego też już jestesmy przyzwyczajeni.
A prawda jest taka:
Pierwsze masowe egzekucje przeprowadzono po stronie republikańskiej na przeciwnikach politycznych, osobach duchownych i z nimi związanych. Jest w jakims sensie zrozumiałym późniejszy odwet frankistów.
Franco byl przeciwnikiem teorii rasistowskich i to w dużej mierze dzięki niemu, w czasie II WŚ przez ucieczkę do Hiszpanii i nadawanie obywatelstwa uratowalo się ponad 46 tys. Żydów.
Franco nie był faszystą. Byl konserwatystą, nacjonalistą ( w sensie dumy z bycia Hiszpanem) i zwolennikiem korporacjonizmu w gospodarce. Także pragmatykiem, czego dowodem jest liberalizacja tejże gospodarki w momencie, w ktorym popadła w stagnację.
Reformy rynkowe, liberalizm ekonomiczny i umowy bilateralne pozwalające Hiszpanom na emigrację zarobkową zaowocowały tym, że Hiszpania była od polowy lat 50-tych najszybciej rozwijającym się państwem świata, zaraz po Japonii.
Dodam jeszcze od siebie, że rządom frankistowskim i samemu Franco, także i w Polsce przypisuje się rządzenie za pomoca siły i terroru, nie zwracając uwagi na nic więcej. W tej Polsce, która przez prawie pół wieku byla folwarkiem sowieckich namiestników, a wielu z nich do dzisiaj zasiada w sejmowych ławach.
Nie jest moim zamiarem wybielanie gen. Franco, ale w jednym muszę mu oddać sprawiedliwość. To co robił, robił z poczucia patriotyzmu i dla swojej Ojczyzny, ktorej nigdy nie zdradził w zamian za doczesne korzyści.
